Świąteczne ćwiczenie last minute

Najpierw musimy przygotować listę potencjalnych prezentów. Możemy na niej umieścić same słówka, obrazki, słówka z podpisami  - ważne żeby dzieci umiały nazwać te rzeczy. Im więcej ich tam się znajdzie tym lepiej. Nie musimy się bardzo przejmować, ze na przykład umbrella nie pasuje na święta - im dziwniejszy przedmiot tym chętniej dzieci go wybierają :)
Potrzebujemy także drugiej listy, którą potniemy tak, by każdy wyraz lub obrazek był osobno. Karteczki wrzucamy do "wora Świętego Mikołaja" (albo gdziekolwiek indziej jeśli takim worem akurat nie dysponujemy :))

W ten sposób dochodzimy do drugiego kroku, w którym uczniowie wybierają z listy rzeczy, które chcieliby dostać. Musi to być jakaś ustalona wcześniej liczba, na przykład 10 albo 5. Teraz dzieci piszą swoją wishlistę. Możemy dać im szablon zatytułowany np. "Dear Santa! For Christmas I would like..." i kilka kropek przy których dzieci dopiszą pożądane rzeczy.

Kiedy każdy ma już gotową listę, wyciągamy kolejno karteczki. Jeśli wypadł na przykład dog - dzieci które mają psa na wishliście powinny go skreślić. Czyli po prostu bingo. Dzieci, które pierwsze skompletują wszystkie prezenty - wygrywają.

Gra w butelkę i ludzkie bingo

Pytania w czasie Present Perfect (Have you ever...?) oraz krótkie odpowiedzi mogą zostać w prosty i atrakcyjny sposób utrwalone.

 Formuła zabawy przypomina popularną butelkę. Dzieci siadają w kręgu. Pierwsze z nich kręci butelką. Osoba na którą wskazuje korek butelki musi wybrać numer. U nas był to przedział od 1-105, ponieważ użyłam pytań stąd. Dziecko odpowiada na wylosowane pytanie Yes, I have lub No, I haven't. Dzięki ciekawym i często śmiesznym pytaniom dzieci uczestniczyły w zadaniu chętnie, a Have you ever...? - mam nadzieję - wyryło się głęboko w ich pamięci. 

Inne przyjemne zadanie o podobnym celu zaproponowano tutaj. Każdy z uczniów dostaje swoją kartkę. Dla pewności lepiej przetłumaczyć wspólnie pytania i wyjaśnić reguły zabawy, które są następujące (w mojej wersji):

Dzieci rozmawiają ze sobą nawzajem. Jednak kiedy osoba A zada osobie B pytanie, a osoba B zada pytanie osobie A, należy zmienić partnera. Kiedy osoba B odpowiedziała na pytanie osoby A "Yes, I have", A pisze w odpowiedniej kratce jej imię. I tak dalej, dopóki nie uda się komuś zebrać całego rządku w góry na dół, od prawej do lewej lub na skos.

Wróżka prawdę Ci powie... - czyli ćwiczymy Future Simple przepowiadając przyszłość

Jeśli Twoi uczniowie znają już Future Simple, ale jednak nie zaszkodzi trochę poćwiczyć, dzisiejsza zabawa będzie jak znalazł.

Na początku musimy zadbać o to, żeby wszystko poszło płynnie. Dlatego dobrym pomysłem będzie poprosić uczniów, żeby wyobrazili sobie że wybierają się do wróżki i jakie pytania chcieliby jej zadać. Pytania mogą (u mnie obowiązkowo!) zostać spisane na kartkach, żeby nie popsuć potem atmosfery :)

Kiedy dzieci będą gotowe ze swoimi pytaniami, prosimy żeby na moment wyszli z sali. Wszyscy poza jednym - to on/ona będzie wróżką. Dobór nie powinien być przypadkowy, powinniśmy wybrać ucznia kreatywnego, raczej z tych mocniejszych i obowiązkowo z dużym poczuciem humoru.

Szybko musimy przygotować stanowisko wróżki. Na stolik możemy narzucić jakiś szal, przygasić światła, postawić świecę lub lampę z abażurem. Moze dysponujemy jakąś szklaną kulą, którą można by postawić przed wróżką? Jeśli nie, GENIALNY pomysł został przedstawiony na blogu londonpoly. mam na myśli dymiący garnuszek, uzyskany przy pomocy wody z octem i sody :)

Teraz przyda nam się poczucie humoru wybranego ucznia, bo jego też trzeba trochę podrasować - chusta, peruka, korale :) Kiedy wszystko będzie gotowe, wołamy resztę klasy. Po kolei każdy podchodzi do wróżki i zadaje któreś z przygotowanych wcześniej pytań, np. Will I get married?
W zależności od stopnia zaawansowania klasy, wróżka może odpowiadać tylko Yes, you will. albo No, you won't lub nieco bardziej rozwijać swoje wypowiedzi. Zabawę ciągniemy tak długo, aż wszyscy zadadzą np. 2 lub 3 pytania.

Jeśli podoba Wam się pomysł z wróżką, ale nie macie ochoty na te wszystkie przygotowania, można skorzystać też z "usług" wróżki online :) Procedura jest podobna - każdy uczeń wpisuje w odpowiednie miejsce swoje pytanie i otrzymuje na nie odpowiedź. Niestety są one dość lakoniczne :)

Fiszkowa gra karciana

Gra o której będzie mowa w dzisiejszym wpisie służy przećwiczeniu pytań Have you got a...? i Have you got any...? oraz krótkich odpowiedzi Yes, I have i No, I haven't.

Do zabawy użyłam fiszek, o których pisałam w tym poście. Najbardziej do tego celu nadał się zestaw  Dla Malucha i zestaw Dla Starszaka. Wymyśliłam 7 kategorii (tylu mam w grupie uczniów): owoce, ubrania, zwierzęta, miejsca, osoby, przedmioty i pory roku. Po namyśle zmieniłam pory roku na jedzenie, nie będące owocami :) Do każdej kategorii wybrałam 4 adekwatne fiszki. Jeśli chcemy żeby zabawa trwała dłużej lub krócej, możemy modyfikować tą liczbę.

Na lekcji każdemu uczniowi przyporządkowujemy kategorię. Na tablicy zapisujemy jakie słówka podlegają jakiej kategorii, więc wypisujemy np. animals: a horse, a dog, a cat, a butterfly i tak z każdą kategorią. Jeden będzie zbierał karty z ubraniami, inny z owocami itp.  Tasujemy karty i dajemy każdemu dziecku losowe 4.

Teraz zaczyna się gra. Uczeń, któremu trafiła się kategoria zwierzęta, musi zdobyć wszystkie 4 karty, które je przedstawiają. W tym celu będzie zadawał pytania np.

Have you got a dog?
Have you got a butterfly?

Może skierować pytanie do dowolnego ucznia w klasie. Jeśli trafi na osobę, która ma wspomnianą kartę - zapytany uczeń musi mu ją dać. Na pytania dzieci odpowiadają słowami

Yes, I have.
No, I haven't.

Gra trwa do momentu aż pierwszy uczeń zbierze komplet fiszek lub tak długo aż wszyscy będą mieli swoje zestawy.

Mam nadzieję, że dzisiejszy pomysł Wam się przyda.

Pozdrawiam :)

Past Continuous - co fajnego znalazłam w sieci?

Przy planowaniu lekcji dotyczących czasu Past Continuous oraz jego porównania z czasem Past Simple bardzo pomocny okazał się Internet. A to nowość :) Dzisiaj chciałabym się podzielić moimi najfajniejszymi znaleziskami.

Numer 1: Snakes and Ladders

Formuła gry jest chyba wszystkim znana. Jeśli trafimy na drabinę, wspinamy się po niej wyżej na planszy, natomiast jeśli trafi nam się głowa węża - zjeżdżamy po niej na sam dół.

Gra ma na celu przećwiczenie różnicy między czasem Past Continuous i Past Simple. Moim zdaniem sprawdza się bardzo dobrze. My graliśmy w grę 2 razy: pierwszy raz tłumaczyłam uczniom (w razie potrzeby) zdania na jezyk polski, ponieważ obawiałam się, że nie będą znali potrzebnego słownictwa. Zwykle to wystarczało, by bezbłędnie wybrali odpowiednią formę. Bardziej opornym rysowałam na tablicy dłuuuuuuugą linię i krótką w poprzek, co miało sybmolizować długą czynność przerwaną przez inną, krótką. Z łatwością decydowali która jest którą. Za drugim razem uczniowie grali już bez mojej pomocy.

Tutaj link do gry.

Numer 2: Sentence Monkey

Ta gra również sprawdza znajomość wspomnianych czasów przeszłych. Tym razem musimy zdecydować w jakim czasie powinno być zdanie i wstawić w luki odpowiednie wyrazy. W przypadku Sentence Monkey również zdarzało mi się tłumaczyć trudniejsze zdania. Mimo to uważam, że gra bardzo dobrze się spisała. Przede wszystkim wprowadziła do klasy trochę emocji. W końcu to od nas zależy czy małpa dostanie banana, to nie przelewki ;)

Tutaj link do gry.

Numer 3: When the accident happened...

Kolejny interesujący sposób na przećwiczenie Past Continuous. Na prostym filmiku widzimy ludzi, pochłoniętych wykonywaniem przeróżnych czynnosci: ktoś gra na flecie, ktoś inny czyta gazetę. Idyllę przerywa...wypadek samochodowy. Następnie każdy "opowiada" co robił kiedy zdarzył się wypadek. Mozemy zatrzymać filmik zanim lektor poda odpowiedzi albo obejrzeć w całości, a dopiero potem poprosić uczniów zeby przypomnieli kto co robił w chwili wypadku. Dla urozmaicenia dzieci mogą zmieniać głos, by pasował do osoby pod którą go podkładają :)

Tutaj link do filkimu.


Mam nadzieję, że linki okażą się przydatne również dla Was.

Bonfire Night - lekcja tematyczna

Remember, remember the 5th of November...

Zgadza się, post jest nieco przeterminowany, jednak w przypadku tego święta wydaje mi się, że data nie jest kluczowa. Dziś chciałam podzielić się pomysłami, które mam zamiar wcielić w życie już wkrótce.

Przygotowanie warsztatów dotyczących Guya Fawkesa nie było łatwym zadaniem. W kategorii łatwych i przyjemnych, ta tematyka nie zdobyłaby raczej zbyt wielu punktów. Jak zainteresować dzieci, przyzwyczajone do miłych i wesołych motywów kasztanowych ludków i świątecznych piosenek, kawałkiem skomplikowanej i dość krwawej historii?

Mam nadzieję, że mi się to uda.

Przygotowując lekcję, korzystałam z pomysłów innych. Nieoceniona okazała się strona http://www.twinkl.co.uk/, na której znalazłam miedzy innymi wspaniałe flashcards, prezentujące najważniejsze słownictwo z lekcji: http://www.twinkl.co.uk/resource/t-t-2129-the-gunpowder-plot-topic-word-cards

Używając flashcardów, mam zamiar opowiedzieć historię Guya Fawkesa możliwie w jak najprostszy sposób. Myślę, że daruję sobie wątek katolików i protestantów. Dla 7-8 latków wystarczający będzie chyba fakt, że Guy Fawkes and other conspirators didn't like the king ;). Opowieść skończę na tym, że Guy został złapany, oszczędzę dzieciom tego co działo się potem...

Flashcardy mam wydrukowane w 2 wersjach, więc prawdopodobnie zagramy też w memory.

Kiedy część historyczna szczęśliwie się zakończy, należałoby powiedzieć jak obecnie świętuje się ten dzień. Nie czuję się na siłach opowiadać o paleniu kukły i proszeniu o penny for the Guy :) Na szczęście YouTube mnie nie zawiódł i znalazłam dość przyjazny filmik który jest przystosowany dla dzieci i pokazuje obchody święta:

Ostatnim etapem moich warsztatów będzie część plastyczna. Z przyczyn praktycznych zaniechałam robienia kukły Guya. Uznałam, że lepszym pomysłem będzie trzymanie się neutralnego motywu fajerwerków.

Najbardziej spodobał mi się pomysł na fajerwerki z rolek od papieru toaletowego:

szczegóły tutaj

oraz tzw. "wydrapywankę": http://www.activityvillage.co.uk/crayon-etching-fireworks-picture

Z rzeczy które mnie zachwyciły znalazłam również papierowy model Guya Fawkesa do wykonania, a dokładniej bohatera filmy V jak Vendetta (dzieciom wszystko jedno ;)

 http://www.cubeecraft.com/cubee/v-for-vendetta

Niestety okazał się trudny do wykonania, sama miałam problem ze składaniem, więc tą zabawę będziemy musieli sobie odpuścić w przypadku młodszych dzieci.

To już wszystko co zaplanowałam na warsztaty dotyczące Bonfire Night. Trzymajcie kciuki, żeby wszystko poszło po mojej myśli :)

He used to have a dog! - karta pracy

Dzisiaj przychodzę z krótkim wpisem, w którym chciałam podzielić się kartą pracy przygotowana na potrzeby własne. Zadanie ma na celu porównanie przeszłości i teraźniejszości przy pomocy used to.

Zadaniem uczniów jest napisanie kilku zdań o tym, co zmieniło się u Joe przez ostatnie kilka lat. Np.

He used to have a dog. 
He used to be fat.
He used to smoke.

Kartę pracy mozna pobrać tutaj.

5 typów uczniów, których spotkasz w każdej szkole

Dziś post, którego nie zależy brać zupełnie serio. Oczywiście wiem, ze każdy uczeń jest inny, jednak nie trzeba spędzić w szkole wiele czasu, żeby zauważyć pewne powielające się schematy :)

Oto 5 typów uczniów, których udało mi się zaobserwować:

Jestem-Ponad-To 

Cechy charakterystyczne:

Uczeń zdolny, znany i lubiany

Po czym go poznać:

Kpiący (pół)uśmiech, niewielkie zaangażowanie w lekcję

Co mówi:

"Ale to juz było."

"Za łatwe!"

"To Ty tego nie wiesz?!"

Jakie moze sprawiać problemy:

Typowy early-finisher. Kiedy skończy zadanie, głośno to oznajmia (inni zwykle jeszcze nie zaczęli). Kiedy ktoś sobie nie radzi lub mówi coś źle, komentuje w sposób nieprzyjemny.

Jak sobie z nim radzić?

Poczuje się doceniony, jeśli nauczyciel poprosi go o pomoc. Moze na przykład pomagać słabszemu uczniowi, kiedy sam skończy ćwiczenie lub otrzymać zadanie dodatkowe. Jeśli Jestem-Ponad-To odnajdzie się w roli "pomocnika słabszych" możemy w nim mieć naprawdę nieocenioną pomoc! Trzeba tylko uważać, żeby nie wyręczał kolegi.

A-wie-Pani-że...

Cechy charakterystyczne:

Uczeń niezainteresowany nauką angielskiego, chyba że akurat jest jakaś zabawa, Często chodzi na angielski bo rodzice mu kazali.

Po czym go poznać:

Nie wie o co chodzi i w ogóle go to nie martwi. Kiedy tłumaczysz - on struga kredki. Kiedy w środku omawiania czasu Past Simple zobaczysz jego podniesioną rękę, nie licz że zapyta: "Jak go używamy?". Prawdopodobnie oznajmi, że dziś na obiad jadł buraczki lub coś równie adekwatnego.

Co mówi:

"A wie Pani, że..."

"A u mnie w szkole to dzisiaj..."

"Ale o co to chodzi?"

Jakie moze sprawiać problemy:

Nie słucha, więc często nie rozumie zagadnienia. Wymaga ogromu uwagi, bo trzeba mu wszystko tłumaczyć jeszcze raz.

Jak sobie z nim radzić?

Potrzebuje dużo uwagi nauczyciela. Podczas rozwiązywania zadania, czasem trzeba nad nim stać i pomagać, Jeśli w klasie jest dużo uczniów z tego gatunku, sytuacja jest trudna  - możemy się wspomóc Jestem-Ponad-Tymi.

Ideał

Cechy charakterystyczne:

 Zawsze przygotowany do lekcji, często nieśmiały i cichy. Nigdy nie sprawia problemów, a ze sprawdzianów ma same szóstki.

Po czym go poznać:

Kiedy wszyscy w klasie szaleją, on trwa niewzruszony, ze wzrokiem wbitym w tablicę. Możliwość popełnienia błędu napawa go strachem. Zawsze zgłasza się do odpowiedzi, ale nie skarży sie kiedy nie zostanie wybrany,

Co mówi:

Zwykłe nic, chyba że zadano mu pytanie. Wtedy odpowiada.

Jakie może sprawiać problemy:

Ideał nie sprawia problemów. Czasem jednak może czuć się niepewnie wśród bardziej przebojowych dzieci.

Jak sobie z nim radzić:

Wzmacniać jego pozytywne postawy, często chwalić i być dla  niego miłym - starać się żeby poczuł się w klasie pewniej.

Mógłbym, ale mi się nie chce

Cechy charakterystyczne:

Uczeń często inteligenty. Nie wykorzystuje swojego potencjału, ponieważ nigdy się nie uczy. Czasami zdarza się, że ma za dużo obowiązków i rzeczywiście nie ma się kiedy uczyć.

Po czym go poznać:

Nieodrobione prace domowe, kiepskie oceny ze sprawdzianów. Zdarza się, że w młodszych klasach był Jestem-Ponad-To, ale kiedy zaczęto wymagać większej pracy w domu, został w tyle za klasą.

Co mówi:

"Za dużo Pani zadaje!"

"Nie miałem się kiedy nauczyć - w czwartek podlewałem kwiatki,a  w sobotę musiałem zbudować karmnik."

"Znowu 2? Nie będę poprawiał!"

Jakie może sprawiać problemy:

Odstaje od klasy, ale nadrobienie jest bardzo trudne poprzez jego brak zaangażowania. Dystans może się zwiększać.

Jak sobie z nim radzić:

Nauczyciel moze rozmawiać i zachęcać, ale bez chęci ucznia trudno będzie znaleźć dobre rozwiązanie. Konieczna moze być rozmowa z rodzicami.

A moja mama mówi inaczej!

Cechy charakterystyczne:

Uczeń dla którego świat jest czarno-biały. Źle znosi niejednoznaczność, Zanim zacznie pracować, wszystko musi być dla niego jasne na 120%.

Po czym go poznać:

Często wytyka nauczycielowi rzekome błędy, argumentując je tym, że mama/Pani w szkole/podręcznik mówi inaczej.

Co mówi:

"Ale przecież angry to nie jest zły tylko wściekły!"

"Nie siądę na dywanie - mama mówi, że nie można na ziemi"

"Ale to na pewno jest dobrze  - robiłem to z mamą!"

Jakie może sprawiać problemy:

Problem z nauką synonimów. Trudno go przekonać, że nie zawsze to co mama mu powiedziała (odnośnie angielskiego) jest prawdą  - zwłaszcza, ze nie chcemy osłabiać jej autorytetu.

Jak sobie z nim radzić:

Twardo, postawić sprawę. Ja jestem nauczycielem i powinieneś wiem co dane słówko znaczy. Nie możemy dopuścić do tego, żeby mityczna mama prowadziła za nas lekcje.

Czy Wy też spotkałyście u swoich uczniów podobne zachowania? Który typ jest Waszym ulubionym?

Pozdrawiam :)

What colour is her skirt? - zabawa w opisywanie ubrań

Kiedy dzieci poznały już nazwy poszczególnych części garderoby oraz his i her, przyszła pora na utrwalenie wiedzy. Wiem, ze uwielbiają mazać po tablicy interaktywnej, więc postanowiłam uczynić ich bazgroły nieco bardziej efektywnymi. W tym celu... sama zaczęłam bazgrolić :) Wyszło mi coś takiego.

Nie musimy się starać, może nawet lepiej jak ludki wyjdą nam nieco nieforemne - większa radocha. Odziane oczywiście w części garderoby, które są znane. Ważne żeby był i chłopak i dziewczyna, będziemy mogli wtedy poćwiczyć his i her. Można im też nadać imiona (u nas Heniek i Andzia) i tres... ekehm ... trenować dzieci w używaniu dopełniacza saksońskiego (Heniek's boots, Andzia's scarf).

U góry tablicy zapisaliśmy poznane wcześniej pytania i odpowiedzi i przypominamy żeby zwracać uwagę czy liczba jest pojedyncza czy mnoga. Dzięki temu zabawa u nas poszła dość gładko.

No wiec na czym ona polega?

Jedno dziecko podchodzi do tablicy. Jego zdaniem jest pokolorować np. 2 albo 3 wybrane ubrania. Nie może jednak wybrać koloru samodzielnie. Zadaje pytanie np.

What colour are her (Andzia's) tights?

Uczeń pod tablicą "udziela głosu" wybranemu koledze - u nas poprzez przekazanie totemu ;) - który podaje kolor. Np.

They are blue.

Po kilku pytaniach zmieniamy ucznia pod tablicą. Zabawa trwa do całkowitego kolorowania postaci - a może nawet dłużej. My jeszcze opisywaliśmy obrazek, np.

This is Heniek's cap.
These are Andzia's gloves.

W mojej klasie ta (niepozorna) zabawa okazała się strzałem w dziesiątkę, dzieci naprawdę chętnie brały w niej udział. Duży udział miał w tym pewnie fakt, że korzystaliśmy z tablicy interaktywnej, ale sądzę, że do zwykłej też będą chętnie chodzić. Tylko skąd wziąć tyle kolorowych mazaków? :)

Zachęcam do wypróbowania i podzielenia się wrażeniami w komentarzach :)

Fiszki z idiomami

Dziś prezentuję kilka fiszek angielskimi idiomami. Wykonane samodzielnie - to widać :) Mimo to być może komuś się przydadzą. Pozdrawiam!

Is/Are, His/Her - prosta zabawa ruchowa

Nauczyciele są grupą zawodową narażoną na frustrację. Serio. W dobie elektronicznego wszystkiego, gdzie dzieci mają na wyciągnięcie ręki swoje wypakowane grami smartfony trudno je zadowolić. Minęły czasy kiedy dzieci piszczały z podniecenia na widok tablicy multimedialnej czy komputera...
Trudno mi ich zaskoczyć - ale oni zawsze potrafią zaskoczyć mnie.

Czasami zdarza się, że kupuję, zbieram, zdobywam najróżniejsze materiały, potem godzinami wycinam i kleję myśląc o uśmiechu na dziecięcych buziach an widok mojego dzieła i wspaniałej, przeprowadzonej w oparciu o nie, lekcji. Jak często moja wizja się sprawdza?

Tak, niezbyt często.

Czasami jednak sytuacja jest odwrotna. Na poczekaniu  wpada mi do głowy jakiś pomysł. Nie wydaje się ani szczególnie ciekawy ani atrakcyjny a okazuje się, że dzieci po prostu urzekł. Tak było w przypadku poniższej, ehkem, zabawy. Może być ona modyfikowana w zależności od okoliczności.

Na tablicy piszę coś takiego:

W pierwotnej wersji było to tylko  is i are umieszczone po prawej i lewej stronie tablicy. Wtedy zabawa polegała na tym, że uczniowie na komendę np. glasses musiemy przebiec na lewą stronę klasy, bo liczba mnoga. Mother - i uczniowie przebiegają na prawą. Szybko pojęli zasady.

Teraz, kiedy wiedzą już o co chodzi, mogłam skomplikować trochę grę, dodając her i his. Teraz komendy brzmią np.

My mother's glasses

My mother - czyli her. Mamy je po lewej stronie tablicy, czyli przebiegamy na lewą stronę klasy. Glasses - czyli are. Jest na dole, więc uczniowie kucają (po lewej stronie klasy :))

Is może oznaczać np. podniesienie rąk do góry.

Wypróbujecie? Ciekawa jestem czy w innych klasach zabawa również spotkałaby się z tak bezbrzeżnym uwielbieniem :)

Jak poprawić dyscyplinę w klasie?

Dziś przedstawiam Wam totem, czyli mój pomysł na poprawienie dyscypliny w klasie. Pomysł jest jeszcze niesprawdzony, ale mam nadzieję, że dzięki niemu uczniowie będą chętniej respektować zasady panujące w klasie.

Jednym z większych problemów jest, wygłaszanie niepotrzebnych komentarzy,często bez podniesienie ręki. Często również uczniowie zgłaszają się, ale zniecierpliwieni namyślaniem się kolegi wybranego do odpowiedzi - sami jej udzielają.

Pomyślałam, że może gdyby zasada ta była bardziej namacalna, łatwiej byłoby im jej przestrzegać. Tak oto powstał totem - ucieleśnienie reguły "dzieci [...] głosu nie mają" ;) Wygląda on tak:

Tak więc jak widzimy, totem jest rolką po papierze obklejoną kolorowym papierem. Jak więc ten, bądź co bądź, odpad, miałby się przyczynić do poprawienia dyscypliny?

Totem jest równoznaczny z udzieleniem głosu. Mam totem - mogę mówić. Nie mam totemu, - nie odzywam się. Chęć przejęcia totemu uczniowie będą, tak ja do tej pory, sygnalizować poprzez podniesienie ręki. Mam nadzieję, być może płonną, że znacznie ograniczy to harmider w klasie. Na początek na pewno - każdy w końcu będzie chciał pomacać totem ;)

Drugą rzeczą którą mam zamiar wprowadzić w swojej klasie są punkty karne za złe zachowanie. Każdy uczeń będzie miał przed sobą na lekcji kubeczek, do którego - jeśli będzie się zachowywał źle - trafi koralik.

Jeśli po zakończeniu lekcji w kubeczku ucznia będą jakieś koraliki, nie dostanie pieczątki (10 pieczątek - drobna nagroda). Pomysł z koralikami i kubkami nie byłby konieczny, gdybym tylko potrafiła sprawiedliwie rozdzielać pieczątki. Przyznaję się jednak do pewnej niekonsekwencji w tej materii, czasami trudno było zdecydować komu się ona należy, a komu nie. Teraz, mam nadzieję, będzie prościej i sprawiedliwiej.

A Wy jakie macie sposoby na utrzymanie dyscypliny?

Lekcja na Halloween, czyli jak postraszyć uczniowskie potworki

W dzisiejszym wpisie zdradzę jak planuję spędzić Halloweenową lekcję. Jest ona długo wyczekiwana przez uczniów i nie chciałabym ich rozczarować :) W wiekszości, bazą były dla mnie genialne pomysły zaczerpnięte z innych blogów.

Co zatem bedę robić?

Gwiazdą mojej lekcji zamierzam uczynić zaadaptowane na dynię pudełko po butach. Na początku planowałam potwora, ale w domu znalazłam jedynie pomarańczowe kartki. Po obklejeniu i wycięciu otworu gębowego, moje dzieło wygląda tak:

Jestem bardzo zadowolona z efektu! Minus? Dyni brzydko pachnie z ust - nowymi butami :)

Po co mi taki gadżet? Miałam zamiar wykorzystać ją jako urozmaicenie kalamburów. Do jej ust włożę pozwijane karteczki, na których umieszczone są hasła związane z Halloween.

Przykładowe hasła:

ghost, vampire, spider, mummy, witch, broom, skeleton, bat

Uczniowie kolejno bedą sięgać dyni do ust (mam nadzieję, ze nie połamią jej zębów!) i wyciągać po jednym haśle. Następnie będą je musieli pokazać, a reszta będzie zgadywać.

Oczywiście zanim się tym zajmiemy, bedziemy musieli odświeżyć Halloween'owe słownictwo. Tutaj z pomocą przyszły mi karty do gry w memory. Mam zamiar obejrzeć je wspólnie z uczniami i starać się z nich wyelicytować angielskie odpowiedniki rzeczy które zobaczą.

Ja użyłam tych: http://www.memozor.com/memory-game-online-free/memory-to-print/halloween-cards Polecam!

Ostatni genialny pomysł znalazlam na blogu Let's read in English (https://letsreadinenglish.wordpress.com/). Chodzi o starą bajkę Meg and Mog, opowiadającą o czarownicy. Obejrzałam kilka odcinków i uważam, że jest świetna. Co najlepsze, jest wiele odcinków odpowiednich na różne okazje, nie tylko Halloween.

Jeden odcinek trwa około 5 minut, planuję pokazać jeden uczniom na zakończenie lekcji. Mam nadzieję, że po powtórce słownictwa nie będą mieli problemów ze zrozumieniem.

Jeśli zostanie nam jeszcze trochę czasu mam też karty pracy zwiazane z bajką. Link do nich również znajdziecie na blogu Let's read in English.

Podobną lekcję planuję przeprowadzić w różnych grupach wiekowych. Myślę, że bedzie odpowiednia zwrówno dla 3 klasy jak i dla 5 (takie uczę). No, moze zamiast Meg and Mog, piatoklasistom pokażę fragment Nightmare Before Christmas :)

A co szykujecie na Halloween?

Come to me, white shoes!, czyli zabawa utrwalająca nazwy ubrań

Pomysł który dzisiaj przedstawię także nie pochodzi z mojej głowy, ale spodobał mi się na tyle, że w najbliższym czasie wykorzystam go na swojej lekcji. Znalazłam go w w książce dedykowanej lektorom Angielski w Zabawie. (Aleksandra Zadura-Wnuk. 2012, Angielski w Zabawie. Poznań: Wagros)

Zabawa dobrze się nada jako urozmaicenie lekcji, która w przypadku pracy z moim podręcznikiem, po fazie prezentacji słownictwa wymaga od ucziów dużo pisania. I jeszcze więcej pisania. Poza nazwami ubrań zabawa,mam nadzieję, pomoże zapamietać uczniom również konstrukcję "I'm wearing...", czyli mam na sobie.

Dobrze, więc na czym rzecz polega?

Uczniowie kolejno wychodzą na środek i opisują co mają na sobie np.

I'm wearing blue shoes, red T-shirt and black trousers.

Dobrym pomysłem będzie też rozdanie uczniom zdjęć różnych dziwacznie ubranych osób. Po pierwsze będzie śmieszniej, a po drugie będziemy mogli pokierować zabawą tak, by wystąpiły wszystkie słówka. Trudno żeby na lekcji ktoś rzeczywiście był ubrany w czapkę i rękawiczki.

Kiedy wszyscy się przedstawią, wołamy poszczególnych uczniów na środek zamiast imion używając... części ich garderoby. Np.

Green hoodie, come to me!

Yellow shoes and black shoes, come to me! (dwoje uczniów)

Jako że dopiero co uczyliśmy się określać położenie, mam zamiar trochę wzbogacić zabawę dając komendy jak np.

Green hoodie, stand behind the yellow T-shirt.

Mam nadzieję, że zabawa przypadnie do gustu uczniom i pozwoli im się na chwilę oderwać od książek :)

Wracając jeszcze na moment do książki Angielski w Zabawie. Czy ją polecam? I tak i nie. Zaproponowane zabawy są bardzo proste, niektórych z nich szczerze mówiąc nie nazwałabym nawet zabawami. Na to wszystko moglibyśmy wpaść sami gdybyśmy się zastanowili. Tylko po co? W książce mamy zebrane wszystko w jednym miejscu, nie musimy się głowić, wystarczy spojrzeć na odpowiedni dział tematyczny i już. Myślę, że za cenę około 20zł warto książkę kupić - ja nie żałuję.

Puzzle z czasowników nieregularnych

Żmudną naukę czasowników nieregularnych postanowiłam urozmaicić... układaniem puzzli.

Wydrukowałam więc obrazek, który miał ukazać się naszym oczom po poprawnym ułożeniu:

Polecam zrobić to na grubszej kartce- dzieci mają silne właściwosci destrukcyjne. Na odwrocie wydrukowałam listę przykładowych czasowników nieregularnych.

Teraz należało puzzle pociąć. Pierwszą kolumnę (po polsku) zostawiłam nienaruszoną, żeby mogła nam posłużyć za szkielet.

Teraz do naszego szkieletu możemy dokładać kolejne elementy. Robią to kolejni uczniowie.

Kiedy uczeń uzna, ze dany element pasuje, pozwalamy go odwrócić. Powtarzamy do czasu, aż powstanie cały obrazek (kiedy dołożymy wszystkie elementy, odwracamy też "szkielet").

Wymyślże coś, czyli klasowa historyjka

Dzisiejsze ćwiczenie przygotowałam właściwie na kolanie, widząc na lekcji znużenie moich uczniów przerabianym tematem. Tematem tym był czas Past Simple. Gramatyka - to wiele wyjaśnia.

Chciałam dać uczniom chwilę oddechu, a jednocześnie "zmusić" ich do produkcji zdań w czasie Past Simple. Z pomocą przyszło mi ćwiczenie polegające na układaniu wspólnej historyjki. Wydrukowałam i pocięłam karteczki w równymi słówkami: były tam czasowniki, rzeczowniki i przymiotniki.

Na zdjęciu widoczny mój błąd: is zamiast be :)

Uczniowie kolejno losowali po jednej karteczce i układali z danym słowem zdanie w czasie Past Simple. Zdania musiały się łączyć ze sobą w logiczną całość, żeby powstała historia. Nam wyszła o magicznych butach i kocie ludożercy :)

Można się też zainspirować tym ćwiczeniem: http://firstideakit.blogspot.com/2015/10/cwiczenie-budowy-czasu-present-simple.html i poza wyrazami losować także plusy bądź minusy (w przypadku historyjki pytajniki są bez sensu).

Less is more, czyli wyścigi kasztanów

Ostatnio nazbierało mi się z jedną grupą sporo gramatyki. Czas Present Simple, Present Continuous i Past Simple mieszał się w głowach moich uczniów w jeden, dziwaczny twór. Co oczywiście nie oznacza, że mieli ochotę dłużej te zagadnienia ćwiczyć. Udało mi się ich obłaskawić kasztanowymi wyścigami :) Zależało mi, żeby na lekcji przerobić jak najwięcej zdań, w których będzie trzeba w poprawny sposób użyć odpowiedniego czasu. Wykorzystałam m.in karty pracy z bloga Ilony: http://ilonapp.blogspot.com/2015/08/present-simple-or-past-simple.html Dziekuję!

Po powtórzeniu teorii zastosowania i użycia czasów, poprosiłam uczniów o samodzielne wykonanie zadań. Ja w tym czasie zabrałam się za przygotowanie klasy. Kredą narysowałam na podłodze tor, który podzieliłam na kilkanaście pól. Na początku napisałam START, a na końcu META. Ustawiłam na STARCIE nasze kasztanowe pionki, które rozróżnialiśmy po kolorowych chorągiewkach.

Przepraszam za marne zdjecie, zrobione w klasie telefonem. Mam nadzieję, że coś widać :)

Uczniowie czytali zdania po kolei, jeśli ich odpowiedź była poprawna, mogli osobiście przesunąć swojego kasztana pole do przodu :) Jeśli odpowiedź była błędna, odpowiadał uczeń, który pierwszy się zgłosił. Jeśli jednak ochotnik udzielił niepoprawnej odpowiedzi, musiał cofnąć swojego kasztana.

Zabawa spodobała się tak bardzo, że po skończeniu karty pociągneliśmy ja dalej. Ja pisałam na tablicy zdania po polsku (w czasie Present Simple, Continuous i Past Simple), a uczniowie musieli poprawdznie przetłumaczyć je na angielski.

Najwięcej radości dał dzieciom moment, kiedy kasztany przekroczyły metę i zaczęły "iść" po ścianie (przy pomocy masy mocującej) :)

Jesienne memory dla ubogich :)

Zwyczajna gra w jesiennej odsłonie. Świetnie się sprawdza jeśli chcemy zapoznać uczniów z sezonowym słownictwem. Ja wspaniałe flashcardy zaczerpnęłam z bloga http://waytomasterenglish.blogspot.com/2015/09/autumn-is-coming-flashcards-games-and.html - dziękuję!  Was również po nie odsyłam. To najlepsze fiszki jakie znalazłam nie tylko ze względu na piękne obrazki, ale też użyteczne słownictwo. Nic o Rogu Obfitości, który widziałam w kilku zestawach :)

Potrzebowałam suchych liści, które przyznam - musiałam praktycznie wykopać spod śniegu... Na odwrocie liści (tej stronie z żyłkami) poprzyklejałam fiszki za pomocą taśmy dwustronnej.

I tutaj doszliśmy do słabego punktu mojej wersji gry. Niestety, liści miałam za mało żeby przeprowadzić standardowe memory. Jeśli ktoś zdobył więcej, spokojnie może zorganizować normalną wersję gry (wtedy oczywiście drukujemy dwa zestawy fiszek).

W mojej wersji tylko jeden zestaw kart został umieszczony pod liśćmi.

Jak więc wybrnęłam z tej trudnej sytuacji? Po prostu umawialiśmy się z uczniami czego aktualnie szukamy: Let's find a hedgehog! Każde dziecko po kolei odwracało wybrany liść, dopóki ktoś nie znalazł jeża. Wtedy dostawał punkt (odmierzaliśmy je kasztanami :))

Zachęcam do wypróbowania zabawy, czy to w wersji pełnej czy okrojonej :), a Dominice z Funglish jeszcze raz dziękuję za flashcardy!

Podaj hasło!

Pomysł który dzisiaj opiszę nie jest mojego autorstwa, ale jest tak genialny w swojej prostocie, że głupotą byłoby się nim nie podzielić. Często załamujemy ręce kiedy na lekcji w naszych uczniów wychodzi brak znajomości najprostszych słówek. Jak bezboleśnie zwiększyć ich bazę? Oto odpowiedź.

Sposobem tym podzielono się ze mną w pracy, gdzie niemal wszyscy nauczyciele korzystają z niego na lekcjach. Na czym więc polega wielka tajemnica? Hasło. Żeby wejść do klasy, uczeń musi je znać. Na wczęśniejszej lekcji nauczyciel podaje je, a uczniowie muszą zapamiętać. ZAPAMIĘTAĆ, nie zapisać. Ja pilnuję, żeby dzieci nie zapisywały go w zeszytach, co prawda nie nauczą się wtedy pisowni, ale przynajmnije uniknę sytuacji w której nikt nie bedzie próbował zapamietać hasła, tylko przeczyta je z zeszytu. Młodszym dzieciom rozdaję obrazek symbolizujący hasło:

(Incredible English 3, 3rd Edition, Photocopy Masters Book cut-outs, Oxford University Press)

Jak widać na powyższym obrazku, korzystam z propozycji Oxfordu, którą bardzo polecam. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, żebyście produkowali własne hasła. Jesli korzystacie z innego podręcznika, jest to wręcz wskazane, bo hasła zawsze można dostosować do tematu lekcji.

Wprowadzając słowa-klucze do klasy musimy wyjasnić zasady. Co się stanie jeśli uczeń nie zna hasła? Nie bedzie mógł wejść do klasy. A przynajmniej tak powiedziałam uczniom, bo przecież nikogo z niej nie wyproszę :) W rzeczywistości możemy oświadczyć delikwentowi, że ma 10 sekund na poznanie hasła (inny uczeń mu je zdradza). Takie sytuacje nie zdarzają się jednak często, uczniowie, zwłaszcza młodsi, bardzo serio traktują zabawę.

Moim zdaniem gra nadaje się również dla uczniów starszych - wtedy możemy pokusić się o brdziej skomplikowane słowa, a nawet całe frazy. Dobrze jeśli będą one zabawne i w miarę możliwości rymowane, na przykład dancing monkey kicked the donkey :)

Zachęcam do wypróbowania i dzielenia się wrażeniami w komentarzach. I wszystkiego najlepszego z okacji Dnia Nauczyciela!

Jak uczę się z dziećmi słownictwa

Dzisiaj nieco o lekcjach indywidualnych. By przygotować uczniów do sprawdzianu lub kartkówki, gdzie będa musieli błysnąć znajomością pisowni, trzeba przećwiczyć z uczniami... pisownię. Genialne! Aż chciałoby się zakrzyknąć:

Jak widać na załączonym obrazku, pisanie niekoniecznie musi być tylko na papierze. Świetnie można do tego celu wykorzystać literki ze Scrabbli. Taka forma "pisania" jest dla nich atrakcyjniejsza (przynajmniej przez kilka pierwszych lekcji :)). Mam też wrażenie, ze słówka nieco łatwiej wchodzą do głowy.

Na wyjatkowo opornych mam jeszcze jeden sposób, opierający się na metodzie skojarzeń. Wymyślenie takich, które byłyby ciekawe i rzeczywiście dały coś uczniowi wymaga ode mnie dużo czasu. Zwykle tworzę własnoręcznie fiszki, które oglądam z uczniem i w razie potrzeby tłumaczę kontekst sytuacyjny :) Poniżej świeżo przygotowane skojarzenie związane z pomieszczeniami w szkole. Potraficie rozgryźć mój tok myślenia? Bez podglądania! Pod spodem są objaśnienia :)

I jak, udało Wam się? :)

Słówko playground czyli plac zabaw skojarzyłam ze słowem play - bawić się oraz ground - ziemia. Stąd bawiaca się grudka ziemi :)

W przypadku tuck shop'u (sklepik szkolny) nie zabłysnęłam - obrazuje go zwykły monopolowy o nazwie TAK.

 Słowo gym - siłownia symbolizuje muskularny dżin.

 Kantyna szkolna to... zapuszkowany nastolatek albo inaczej karma dla nastolatków. Pewnie równie pyszna jak szkolne obiadki :)

Jeśli chodzi o library (biblioteka) musiałam przełknąć gorzką pigułkę niezbyt poprawnego fonetycznie skojarzenia. Leżąca (lay - leżeć) jagoda (berry) nie do końca oddaje brzmienie tego słowa, jednak mam nadzieję, że pomoże uczniom w zapamietaniu słówka.

Mam nadzieję, że wpis się podobał. Zachęcam dzielenia się własnymi pomysłami w komentarzach.

To może pograjmy w Twistera?

Grę wspomnianą w tytule zapewne większość z Was zna. Mnie kojarzy się z popularną rozrywką urodzinową, a teraz także z pomocą do nauki angielskiego. Do nauki cocnrete vocabulary.

Najlepiej będzie, jeśli planszę do gry przygotujemy sami: dobrze, żeby znalazło się na niej więcej kolorów niż w orygnalnej wersji, niekoniecznie w równych rządkach. Karty z kolorami można też porozkładać bezpośrednio na ziemi. Kręcenie wskazówką zamieniamy na komendy nauczyciela np.

Kasia, touch yellow.

Jaś, touch orange.

Angażujemy całą klasę, pamiętając by zmieniać położenie osób, które już są w grze. W ten sposób możemy powtarzać z młodszymi uczniami kolory.

I tylko po to była cała ta plansza!?

Otóż nie. Grać możemy nie tylko na kolory. Nadaje się każdy zestaw concrete vocabulary, np. człowkowie rodziny, owoce, zwierzęta... Wystarczy poprzyczepiać do kolorowych pól na planszy odpowiednie flashcardy lub w uboższej wersji rozłożyć na podłodze odpowiednie karty.

Zapraszam do komentowania, zależy mi na informacji zwrotnej czy pomysły się podobają :)

Bitwa na fiszki

Fiszki są nieocenione przy prezentacji nowego słownictwa. W przypadku dzieci wręcz trudno mi sobie wyobrazić sobie bez nich lekcję. Wbrew tytułowi postu nie sprawdzą sie jednak jako broń biała :) Wojną którą chcę dziś zaproponowac jest w stu procentach bezkrwawa.

Na początek trochę o moim "uzbrojeniu".We własnym zakresie zaopatrzyłam się w kilka zestwów flashcardów. Wszystkie pochodzą z wydawnictwa Cztery Głowy i, jak widać po niektórych opakowaniech, często są w użyciu.

Dwa najbardziej używane przeze mnie zestawy to Angielski dla malucha i Angielski dla starszaka. Zawierają one 50 kart prezentujących tzw. concrete vocabulary i, moim zdaniem, wpisują się w potrzeby uczniów podstawówki (maluch - klasy 1-3, starszak - klasy 4-6). Poniżej można zobaczyć jak wyglądają karty. Na jednej stronie wersja polska:

A na odwrocie wersja angielska:

Jak ich używam? Gdy zostanie kilka minut lekcji, losujemymy 3-4 karty z zestawu  i uczymy się widocznych na nich słówek (część dzieci już oczywiście znają). Kiedy uczniowie potrafią już około 60-70% zestawu przychodzi czas na... wojnę.

Ćwiczenie odbywa się w parach. Każdy uczeń dostaje umówioną wcześniej liczbę kart, na przykład 10. W przypadku większych klas potrzebujemy oczywiście kilku zestawów. Pod żadnym pozorem nie można odwracać kart! Uczniowie układają swoje fiszki w kupki i ciągną po jednej z góry (jak w gre karcianej "wojna"). Spójrzmy na zdjecie poniżej.

Jeżeli uczeń po prawej stronie wie, że wielbłąd to camel, jednak uczniowi po lewej słowo strawberry jest obce, ten ostatni musi wziąć na spód swojej kupki obie karty. Gdy oboje potrafią nazwać obrazki - odkładają karty na bok. Żaden? Kładą fiszki na spód własnej kupki.

Wygrywa osoba która pierwsza pozbędzie się swoich kart.

Jak Wam się podoba dzisiejszy pomysł? W zabawie oczywiście równie dobrze sprawdzą się inne fiszki, również atakie przygotowane przez nas. Zachęcam do komentowania :)

Simsy na angielskim?!

Jak wspomniałam w jednym z poprzednich postów, odkryłam w Simsach wiele zastosowań w nauczaniu angielskiego. Jestem pewna, że co najmniej drugie tyle każdy może z nich "wyciągnąć" sam.

Jak więc używam Simsów?

1. Cechy wyglądu

Im nowsza wersja Simsów, tym większe mamy możliwości. Jednak nawet moje The Sims 2 dały radę. Można użyć ich już w fazie prezentacji słownictwa, mówiąc na przykład She is fat. i przesuwając maksymalnie suwak grubości w prawo. W ten sposób stworzymy horrendalnie grubego Sima i radosną atmosferę w klasie :) Podobnie możemy zaprezentować masę innych cech, na przykład wielkość nosa, uszu, ust, kształt i kolor oczu, fryzury... W nowszych wersjach Simsów to już w ogóle, co nam sie zamarzy.

Kiedy słówka będą już mniej więcej opanowane, polecam "Przepis na Sima": nauczyciel dyktuje uczniowi jak Sim ma wyglądać a on takiego tworzy. Możliwa również zamiana ról.

2. Ubrania

Postępując jak w przypadku cech wyglądu możemy nauczyć nazwy prawie każdej części garderoby, a nawet wzorów (checked, stripped itp.) Jeszcze ciekawsze możliwości "Przepisu na Sima".

3. Członkowie rodziny

Tworzymy wieeeelką rodzinę i wchodzimy w tryb drzewa genealogicznego - nazywamy członków rodziny. Standardowe zadanie, jakie znajdziemy w kazdym podręczniku, ale jednak z Simsami bardziej się chce!

4. Nazwy pokoi w domu oraz meble

Na przykładzie prototypowego domku nauczamy słownictwa. Można również wchodzić Simem do poszczególnych pomieszczeń i pytać Where is she/he?

5. Położenie

Stajemy naszym Simem w różnych miejscach, na przykład w ogrodzie (in the garden) lub przy oknie (next to the window). Znów pytamy Where is she/he?, a uczniowie odpowiadają.

6. Tryb rozkazujacy

Wariacja na temat gry Simon says. Tym razem Simon rozkazuje naszym Simom, a uczeń musi im pomóc wykonać polecenia.

Np. Simon says go to bed. - uczeń kładzie Sima do łóżka.

Bardzo polecam wypróbowanie pomysłów i zachęcam do dzielenia się własnymi w komentarzach. Moi uczniowie byli bardzo zadowoleni i na każdej lekcji dopominają się o Simsy :)

Are you Harry Potter? - ćwiczenie na Present Simple i Present Continuous

Ćwiczenie ma na celu utrwalić w uczniowskich głowach różnice między Present Simple i Present Continuous, a w najgorszym wypadku - przynajmniej nauczyć, żeby na pytanie odpowiadać w takim czasie, w jakim zostalo zadane (wiem, uproszczenie ale na tym etapie edukacji pozwala uniknąć wielu błędów).

Przygotowałam 2 zestawy podobnych pytań: jedne w czasie PS, drugie PC.

Wszystkie karteczki odwracamy. Możemy uprzedzić uczniów, że pytanie z czerwonym pytajnikiem są w czasie PC, a z niebieskim  - PS.

Teraz zapraszamy parę uczniów na środek. Jeden z nich jest dziennikarzem, który przeprowadza wywiad ze słynną postacią (drugi uczeń). Osoba pytana musi wcześniej zdecydować kim jest, przy czym musi to być osoba naprawdę charakterystyczna, ponieważ klasa musi zgadnąć kim jest Tajemnicza Postać. Po każdej odpowiedzi, pytamy klasę: Who is he? A Tajemnicza Postać musi odpowiadać na pytania ze strony klasy np. Are you Garfield?

Na przykład:

Dziennikarz (losuje pytanie): What do you do on Saturdays?
Tajemnicza Postać: I learn magic.
Nauczyciel: Who is he?
Klasa: WTF?!
Dziennikarz: Are you doing anything special on Sunday?
Tajemnicza Postać: I'm having a quidditch match.
Nauczyciel: Who is he?
Klasa: Harry Potter!

Dla mniej pomysłowych klas można przygotować gotowy zestaw postaci, które będą losować.

Ćwiczenie na budowę czasu Present Simple

Kiedy po przerobieniu stosu zadań uczniowie wciąż nie mogą zapamietać żeby przyczepić do czasownika to -s, a pytanie zaczyna sie od do lub does, możemy wspomóc się tym ćwiczeniem.

Zaczynamy od pociecia kartki lub 2 na równej wielkości małe prostokąty. Dzielimy je na 4 grupy. Na jednej piszemy czasowniki - trzeba uważać by użyć takich, które dziecko już zna. Na drugiej grupie karteczek umieszczamy rzeczowniki, na 3 - osoby (I, you i tak dalej), a na 4 określniki czestotliwości (always, often, every month itp.). Potrzebujemy jeszcze 3 karteczek. Na pierszej napiszemy +, na drugiej -, a na trzeciej znak zapytania.

Układamy karteczki grupami (ale napisem na dołu).

Zadaniem ucznia jest wylosowanie po 1 karteczce z każdej grupy (grupę osób i rzeczowników można pomieszać) i ułożyć odpowiednie zdanie. + to zdanie twierdzące, - przeczące, a ? to pytanie.

Tak więc jeśli uczęń wylosuje ?, uncle, often, sing może ułożyć np. zdanie

Does your uncle often sing?

Zachęcam do wypróbowania :)

In, on, under...

Sztandarowa lekcja na temat określnia położenia jest prosta. Koniecznie potrzebujemy pudełka i piłeczki, której połozenie względem pudełka będziemy określać. To dobry sposób prezentacji nowych słówek (in, on, under, behind, next to, between, in front of). Potem następuje seria zadań, w których uczniowie muszą patrzeć na obrazki i określać położenie widzianych na nich rzeczy.

Żeby jednak wspomóc kojarzenie nowych słówek, a przy okazji wprowadzić trochę ruchu można wykorzystać w roli "przedmiotów" samych uczniów :) W tym celu wydajemy im proste komendy np.

Marysia, stand in front of the desk.

Kasia, stand next to Marysia.

Może to trwać aż do momentu, aż poustawiamy całą klasę, a nawet dużej. Najwięcej frajdy dzieci mają przy słówku between, kiedy muszą się wciskać pomiędzy 2 inne osoby :)

Innym ciekawym (i uwielbianym przez moich uczniów) sposobem jest wykorzystanie gry The Sims. Simsy stwarzają morze możliwości dla nauczyciela angielskiego (napiszę o nich wkrótce). Budujemy w grze prototypowy dom i prosimy uczniów o określenie położenia poszcególnych przedmiotów.

Where is the bed?

It is next to the desk.

Czyli nic nowego, ale Simsy na lekcji to zawsze jest wow :)

Jeśli uczniowie znają dobrze nazwy mebli, możemy meblować dom pod dyktando uczniów.